Vijf jaar geleden zag ik in Oberhausen mijn eerste 25Live concert en ik was blij met alles, de zaal, mijn plekje, het optreden van George. Vanavond hadden wij kaartjes voor rij 2, rechter buitenkant middenblok en toch maar twee stoelen verwijderd van het krukje van George. Ik was superblij met onze plekjes.
 |
| Going To A Town: such a gem of a song! |
De stem van George
George leverde in Oberhausen een zeer degelijke, maar snelle show af. Gek eigenlijk, want in Keulen kletste hij ons de oren van het hoofd en nam hij ruim de tijd om te spelen met het publiek. Blijkbaar wordt zijn neiging tot babbelen maar gedeeltelijk bepaald door zijn vreemde overtuigingen over in welke landen ze wel of geen Engels zouden verstaan en is het ook maar net hoe zijn bui op dat moment is.
In Oberhausen stond zijn hoofd duidelijk niet naar praten. Maar zingen des te meer! Waar ik zondag nog even bang was voor stem- of gezondheidsproblemen was nu duidelijk dat dat nergens voor nodig was geweest. Hij klonk super! Die stem van hem is een weldadig, warm bad waarin het goed toeven is. Ook Jay Henry was op twitter onder de indruk van de vocale prestaties van George en die weet, in tegenstelling tot een muzikale leek als ik, waar hij het over heeft. George's stem wordt op zich alleen maar beter van regelmatig optreden, zoveel is wel duidelijk. Het ziet er naar uit dat George als hij zo door gaat in de beste vocale conditie van zijn leven in Earls Court aan komt.
Soms heb ik het gevoel dat die stem van George een levend iets is. Een levend, temperamentvol instrument. Ik zou wel eens willen weten hoeveel controle George nu zelf eigenlijk heeft over zijn stem. Ik herinner me die opmerking van hem over Unplugged dat zo'n bijzonder concert voor hem was. "Something magical happened, and my voice.... I knew that everything that came out of my mouth was gonna be in turne". Ik vond dat een verbazingwekkende uitspraak, ik dacht oprecht dat een zanger van zijn kaliber daar nooit over in zou (hoeven) zitten.
George doet er veel aan om zijn stem gedurende de hele tour in goede conditie te houden. Hij smeert zijn keel tijdens het concert voortdurend met zijn drankje - alhoewel ik vermoed dat het voortdurende drinken inmiddels meer een tic is, zo dorstig of schor kan hij toch niet zijn. Hij neemt zo af en toe een - hoorbaar - snuifje uit zijn Vix-inhalator. Heh, als je niet beter weet denk je dat hij héél iets anders aan het doen is. Tijdens de laatste Royal Albert Hall show grapte hij daar nog over: "Where's the fucking coke"!
De look van George
De look van de show is bijzonder goed doordacht, daar is de afgelopen maanden niet zo heel veel aan veranderd. Ja, er komen zo af en toe een paar nieuwe visuals, maar ik vind de veranderingen niet heel opzienbarend. Vanaf de allereerste show zijn de visuals schitterend, en dat blijven ze ook.
Dat ligt wat mij betreft ietsje anders met de look van George zelf. Hij ziet er nogal wisselend uit. Hij heeft nu meestal één helft een jeans + jasje combo aan en de andere helft één van zijn pakken. Ik vond zijn kleding tijdens 25Live mooier, iets strakker vooral.
Het is niet helemaal helder in hoeverre George nu meedoet aan de movember challenge. Hij heeft in ieder geval zijn gezichtshaar niet afgeschoren (om daarna een nieuwe snor aan te kweken) en dat is geloof ik wel een voorwaarde voor deelname. Aan de andere kant is de vorm van zijn snor/baard combinatie wel veranderd, maar of dat nu aan movember ligt? Het accentl ligt nu ieder geval wel meer op een grote snor. Ik vind het hem wel stoer staan! In tegenstelling tot zijn kleding look, ben ik helemaal weg van hoe zijn koppie er nu uit ziet, met dat zeer kort geschoren hoofd en zijn stoere baard. Ik vind het een 'trotse' look. Een look die zegt: ja, ik word een dagje ouder maar daar heb ik vrede mee.
George als entertainer
Het publiek in Oberhausen was een beetje tam, een beetje vergelijkbaar met het publiek in Antwerpen. Dat is jammer, want George kan echt vleugels krijgen van een enthousiaste zaal. In die zin is hij best gevoelig voor de sfeer in de zaal. En dat is wat mij betreft dan ook het wellicht onvoorziene zwakke punt van Symphonica.
Ik heb ooit een zeer kort optreden bijgewoond van Jan Smit (ok, ik wéét het). Het was tijdens dat concert dat Marco Borsato samen met al zijn vrienden een aantal jaar geleden gaf om te redden wat er te redden viel aan The Entertainment Group. Jan Smit kwam op, en pakte de zaal, bijna allemaal Borsato fans en dus bepaald niet zijn eigen publiek, binnen één nummer vakkundig in. Aan het eind had hij iedereen op de banken. Ik heb er met open mond naar staan kijken. Dat was me nog eens een fraai staaltje showmanship! Ik vind zijn muziek niets, zijn stem ach nou ja, maar wát een podiumbeest. Achteraf werd ook nog eens duidelijk dat Jan zich die dag hondsberoerd had gevoeld en na zijn optreden ijlings afgevoerd was naar de dokter. Respect hoor!
George is natuurlijk geen Jant Smit, hij is een fantastisch zanger, beschikt over veel charisma en heeft een indrukwekkende stage presence. Maar waar hij wat moeite mee heeft is een rustige zaal oppeppen, opzwepen. Hij kán het natuurlijk wel, maar doet het volgens mij alleen als hij zich tóch al top voelt. In dat opzicht toont hij zich bij Symphonica niet helemaal een podiumbeest.
Uit alles blijkt dat Symphonica voor George een droom is die uitkomt. Dat vind ik heerlijk voor hem, want als fan gun je hem toch muzikaal geluk. Tegelijkertijd wordt ook duidelijk dat dit in één opzicht een lastige show moet zijn voor George.
Symphonica is volstrekt anders dan 25Live: de muziekkeuze van 25Live, de look van het podium, de vele sing-alongs voor het publiek, alles werkte mee om van die show één grote party te maken. Je had George er bij wijze van spreke niet eens bij nodig.
De last van Symphonica ligt echter in zijn geheel op de frêle schoudertjes van George . Het moet allemaal bij hem vandaan komen, zonder een forse energie injectie van George is er wel een schitterend mooi gezongen concert, maar géén groot feestgevoel in de zaal. Een klein snufje Jan Smit zou Symphonica denk ik nog mooier maken dan het al is.
Mark McLean
Mark McLean is waarschijnlijk het jongste lid van George's band. Ik vind het een leuke vent. Wat fijn dat Mark nu nog toch zijn eigen moment in de spotlights gekregen heeft, volkomen verdiend. Mark is een zeer energiek drummer, hij moet over een ijzeren conditie beschikken. Ik heb genoeg amateur drummers gehoord (praise bandjes in kerken en zang samenkomsten) die gedurende hun optreden steeds langzamer gingen drummen omdat ze vermoeid raakten. Nou zijn die goedbedoelende amateurs natuurlijk niet te vergelijken met een topdrummer als Mark. Maar wat het wél laat zien is dat een paar uur op constant niveau drummen veel inspannender is dan je zo zou denken. En zoals Mark het doet, moet het helemaal doodvermoeiend zijn. Die man gooit zich er avond aan avond echt met hart en ziel (en lichaam!) in. Heel goed dat George hem nu ook de aandacht geeft die hij verdient en dat de grapjes over de cardboard box voorlopig tot het verleden behoren.
Fancontact
Wat mij opvalt is dat je twee categorieën fanatieke concertbezoekers hebt. Als je wat vaker langs de eerste rijen loopt op de concerten, zie je namelijk regelmatig dezelfde gezichten. Sommige fans (her)ken je van de diverse fora, anderen lijken niet veel behoefte te hebben aan contact met andere GM-fans. Georgette schat dat er ongeveer 100 fanatieke concertbezoekers zijn, die een stukje meereizen met het Symphonica-circus. Die schatting klopt vast wel, het is maar een klein wereldje!
Eén van de leuke dingen van vroeger Planet George en nu deze blog en het twitteren is dat het makkelijk is om contact te maken met andere fans. Vanavond kwam er een mannelijke fan naar me toe die mij had herkend van de Meet A Lovely pagina op GeorgeMichael.com. Dan is het leuk om even met iemand te praten die helemaal buiten het standaard fanwereldje staat. Vers bloed! En blijkbaar heb ik een dubbelganger in Nederland rondlopen, want hij had de dag na een concert op Schiphol een vrouw aangesproken die als twee druppels water op mij leek!
Encore troubles
Je hebt fanatieke concertbezoekers en je hebt superfans. De twee groepen komen niet overeen, maar er is natuurlijk wel overlap. Fanatieke concertbezoekers zijn altijd superfans - wie anders spendeert een vermogen uit om meerdere keren dezelfde show te zien - maar je kunt prima een superfan zijn zonder ooit één concert te bezoeken.
Naast mij op rij 2, enkel gescheiden door het gangpad, zat een andere superfan. Hoe ik wist dat hij een superfan was? Een superfan in de zaal is vrij gemakkelijk te herkennen. Als het even kan zitten we vrij vooraan en we hebben allemaal één ding gemeen: die hongerige blik in de ogen. Honger naar George! Deze jongeman had honger in zijn ogen en eigenlijk in zijn hele lichaam. Ik wist dat hij zich naar voren zou werpen om een plekje op de eerste rij tijdens de medley te bemachtigen. Enigszins ongerust mat ik de breedte van het gangpad met mijn ogen, en ja, dat was net breed genoeg voor 2 à 3 mensen naast elkaar. Want ik wil natuurlijk dolgraag helemaal vooraan staan tijdens de medley, maar wil niet vóór iemand gaan staan met een front row ticket (dat zou ik zelf tenslotte ook niet geapprecieerd hebben). En dan blijft dus alleen de ruimte in het gangpad als vrije ruimte over.
Ik prefereer een plek vooraan bij de medley voornamelijk vanwege het ongeëvenaarde zicht op George en alle anderen op het podium, maar er is ook nog een reden die niets met George te maken heeft. Alleen vooraan is het redelijk vrij ademen en zit je relatief niet zo opgesloten. De prijs die je betaalt voor een sta plek op rij 1, is dan wel weer het agressieve gepush van de mensen achter je die ontevreden zijn met hun plek op rij 2.
In Oberhausen was het 't weer bijzonder irritant, mensen probeerden over ons heen te klimmen of onder onze armen door te glippen. Het ging zelfs zo ver dat ik uiteindelijk maar arm in arm ging staan met A. De superfan die inderdaad aan mijn rechterzij was opgedoken hield de rijen aan zijn kant ook goed gesloten en bij Freedom werd het eindelijk wat rustiger achter ons. Typisch een geval van "the things we do for George".
No comments:
Post a Comment