Friday, 2 September 2011

Symphonica, video Where I Hope You Are (August 29)

This song is just so beautiful, and so sad. I can't even begin to imagine what it must cost him to sing it night after night.
I'll write some more about this song at a later date, for now I just want to share it with you. I haven't put it on my Youtube channel, I don't want just anyone to see it and maybe make fun of George. This is just for us fans.

Now to explain about the wobbly bit in the middle, sorry for that.
 As you can tell from the first half of the video, my new camera has a powerful (12 x) zoom. Because I was sitting so close to George (3rd row) it's as if  you can see even behind his eyes. As I saw him struggling to keep his emotions in check I started to feel very bad for being 'in his face' with my stupid little camera.
Wanting to give him the privacy he deserves I started to zoom out. And then changed my mind again. I loved the song, loved the performance, heartbreaking as it was. So I zoomed in again, but not as close as before, and because filming is not exactly my forte I promptly botched up the zooming action.

You can tell from the first few seconds of Praying For Time when he is turning away from the audience for a bit, that he was still somewhat emotional. We all were! Fortunately, during Praying For Time it got better.

Van Herning, August 29

6 comments:

  1. Hey Ada, bedankt voor je video! Gaaf! En ik vind er niks mis mee om hem zo van dichtbij met al zijn emoties te zien...dat is juist puur en waar mensen behoefte aan hebben, aan echtheid en zien wat er in een mens leeft. Het is iets privé maar tegelijkertijd ook iets van iedereen, die geraakt wil worden. Ik vind niet dat emoties 'verstopt' moeten worden, ze mogen er zijn. Het is juist heel inspirerend om dit te zien, een voorrecht eigenlijk. Dus thanx! Anna

    ReplyDelete
  2. Wat mooi Anna, zoals je dat verwoordt. Het was inderdaad heel puur. En kwetsbaar en mooi. En de pijn die je ziet bij hem is heel erg van hem, maar tegelijkertijd ook universeel. Leven doet gewoon soms zo pijn, voor iederéén.

    Ik heb het inderdaad ook als een voorrecht ervaren dat hij zijn verdriet naar ons toe wilde 'uitzingen'.

    ReplyDelete
  3. Ada, Thank you again for the beautiful post. I love this song and it brings me to tears every time I hear it! Thank you!

    ReplyDelete
  4. Hello,

    great post. And the video. Phew... very heartbreaking. I was crying when I saw it. thanks for you to show this video to us.

    ReplyDelete
  5. Hoi Ada,
    Geweldige review van de show en je slaat de spijker op de kop als je het over Where I Hope You Are hebt en George's uitvoering van dit nummer. Ik kan me haast niet voorstellen dat hij het elke avond zal gaan zingen, dat lijkt me bijna onverdraaglijk voor hem. Aan de andere kant hoop ik ook voor hem dat hij het elke keer een klein stukje kan verwerken. Het is George's pijn, nu en in het verleden, die ons zijn mooiste songs heeft gegeven...ik kan nog steeds niet zonder te huilen naar You Have Been Loved luisteren. En ik vind het heel mooi dat hij dat met ons wil delen. Zoals je al zegt, soms zou je hem gewoon even lekker willen vastpakken en in zijn oren fluisteren dat het echt beter wordt.
    Dank je wel,
    Marjolein

    ReplyDelete
  6. NO words.
    Thank you. Thank you. Thank you.

    ReplyDelete