Sunday 28 August 2011

Celebrating 25Live - Gig Report Belfast (August 4, 2007)

For the Dutch Planet George Forum I wrote 10 in-depth gig reports. Here is the gig report for the last 25Live concert of 2007 in Belfast in August 2007. It was a unforgettable night, George had a terrific time loving all the love from the audience.

Please read on for the in-depth review (in Dutch). Don't speak Dutch? Don't speak Dutch? You might want to take a look at my 25Live review of 2007.
Nou speciaal was het hoor! Helemaal fantastisch, emotioneel, te gaaf voor woorden. En nu is het echt helemaal voorbij, en ik kan het nog niet bevatten. Ik sta nog helemaal stijf van de adrenaline, het was een avond die ik niet snel zal vergeten.

Even een hele snelle impressie aan de hand van quotes van George, ik heb nog maar 30 minuten op mijn internet-kaartje. [Ik verbleef in de jeugdherberg, en internet acces was daar zeer prijzig] Het uitgebreide verslag volgt morgenmiddag..

Zoals ik al zei was het voornamelijk een emotionele avond, niet te vergelijken met 17 december vorig jaar. Vocaal heb ik George echt wel beter gehoord, er zat een "kraakje" op zijn stem. Volgens mij was hij doodmoe. Het is vast net als met vakantie, wanneer je die ook inplant, het is altijd een weekje te laat. Maar George gaf echt alles wat hij nog had en hij werd heel duidelijk ook weer opgeladen door de ronduit extatische reactie van het publiek. Wat een bak adoratie en ja, ik durf wel te zeggen, liefde kwam er uit de zaal. Echt ongelooflijk. En wat heerlijk voor hem dat de zaal toch nog vol zat. Geen idee hoe de promoter het voor elkaar gekregen heeft, waarschijnlijk geflyerd met kaartjes, lol. Maar dit keer maakte dat ook niet uit. Ik gunde het George zo dat hij afscheid kon nemen van deze tour met een bomvolle zaal. Het zou zo'n kater geweest zijn als de zaal maar halfvol had gezeten.

Vanaf het allereerste seconde was het raak. Ze waren helemaal, maar dan ook helemaal maf van George. Het raakte hem echt. Na Father Figure was hij wat langer dan anders bezig met zijn handoekje-drankje-bril af-bril op ritueel. Het publiek nam meteen de gelegenheid te baat om een ellenlange ovatie te geven. Geweldig! Hij vertelde dat dit de laatste avond was van de 25Live tour en dat hij vorig jaar om 4 augustus begonnen was met de eerste repetities "and now here we are". Hij verzekerde ons dat de steun van de afgelopen 25 jaar zo verschrikkelijk veel voor hem betekend had. " I feel like the luckiest man in the world. " Awww, van zo'n man moet je toch wel een beetje houden?

De eerste helft was standaard. Voor de laatste keer An easier affair en de extra ballad was First time ever.

Maar na de pauze was het echt 1 groot feest. (Ha, nu komt net A different corner net voorbij op de radio terwijl ik hier in een uitgestorven jeugdherberg zit te typen! Hi George!)

Faith was party, party, party. En I'm your man was natuurlijk ook top. Onbetwist hoogtepunt was echter Edge of Heaven. Hij probeerde EoH te introduceren maar toen kwam er een minutenlang aanhoudend applaus. Zelfs de Ierse variant van Ole, Ole werd ingezet. George grijnsde van oor tot oor. Mary zei dat hij er uit zag als een kat die meerdere bakjes room had opgesmikkeld. En inderdaad, hij gaf zowat licht, zo blij keek hij. Erg ontroerend. En toen zei hij: I swear to God, I've never heard a crowd like this. En: We certainly picked the right place to fiinish this tour!Nou de zaal werd natuurlijk nog een tikje wilder. Het was echt niet te geloven, die wisselwerking tussen George en ons!

Nog maar 20 minuten dus nu maar snel naar de bedankjes vlak voor Freedom.
Georgette, take a bow! LOL! Je banner heeft gewerkt. Misschien was het net het laatste zetje wat hij nodig had. George: Make some noise for my crew! Hij legde uit dat er zo'n 200 mensen in zijn crew zaten en dat die al een jaar keihard werkten maar nog geen credit hadden gehad. Nou, dat is dus bij deze recht gezet.

Verder bedankte George de fans die naar alle shows waren geweest. (Mijn hemel ik dacht dat er maar 1 persoon zo maf (of zo rijk, lol) was geweest, maar blijkbaar zijn er meer super-super-superfans dan ik dacht)
En natuurlijk een uitgebreid bedankje voor de band. George ging op zijn knieën met het gezicht naar de band. En de cameraman nam elk lid van de band even apart op het grote scherm! Oorverdovend gejuich!

De laatste Freedom! Snik, snik! Nog eenmaal allemaal meebrullen en meebewegen. Hij nam voor de laatste keer uitgebreid afscheid van ons en toen was hij toch nog plotseling verdwenen en gunde hij zijn band het laatste applaus. En wat werden ze hartstochtelijk uitgewuifd en toegejuicht. Ook zij genoten er zichtbaar van. En toen was het voorbij.  Gek hoor.
Goed, morgen verder!

Tweede deel van het verslag

Goed, het wat uitgebreidere verslag dus. Sorry voor de dubbelingen, het is niet anders, lol.

Ik heb inderdaad nog een klein stukje gezien van het uitladen van de trucks. En ik zag de ploeg die blijkbaar net het podium opgebouwd had ook nog even voorbijkomen. Allemaal nogal kleine, maar zeer gespierde mannetjes met immense bossen kabels met klimzekeringen om hun schouders geslagen. Het leken net bergbeklimmers en in zekere zin zijn ze dat natuurlijk ook! Dat podium is hartstikke hoog tenslotte.

George heb ik helaas niet zien arriveren, ik stond natuurlijk weer net verkeerd. Opeens hoorde ik hem bij het soundchecken, en was het helemaal duidelijk dat ik mijn kans gemist had.. Toen maar lekker op een bankje aan de rivier - Odyssey Arena ligt namelijk ook aan een rivier – gaan zitten. Opeens hoorde ik een soort gesnuif en geproest uit de rivier komen, ik snel kijken en toen zag ik het eigenwijze hoofdje van een zeeleeuw uit het water steken. Als je George dan niet voorbij kunt ziet flitsen achter geblindeerd glas is dit toch een mooie troostprijs, nietwaar.

Voor de pauze

Song to the Siren. Bij de eerste tonen werd het publiek al wild. De geluidsinstallatie werkte perfect, de graphics deden ook wat ze moesten doen. Na twee keer kwakkelen was de start eindelijk dus weer vlekkeloos. George de perfectionist zal wel een zucht van opluchting geslaakt hebben!

Fastlove. Ah, wat zal ik het dramatische einde van Fastlove missen. Jullie weten wel, die pose met de rug naar de zaal toe, armen 45 graden uitgestrekt. (Zou hij dat nou voor de spiegel uitgeprobeerd hebben tijdens de repetities?

Heel snel na Fastlove startte de band alweer met Too Funky. George stond zich nog uitgebreid af te drogen toen het intro al klonk. Hij hield er op zich gisteravond een moordend tempo op na. Misschien had hij het stop-and-start concert van 1 augustus bij nader inzien toch vervelend gevonden. Of hij had de privé-jet om stipt half elf besteld.Of hij wilde niet nog een boete voor te lang doorspelen riskeren. Wát de reden ook was, de nummers volgden elkaar zo vreselijk snel op dat hij meer dan eens gedwongen was om staande bij zijn drankjes het nummer in te zetten en op een drafje center stage te gaan staan.

Grote uitzondering op het supersnelle tempo was de pauze na Father Figure. George nam er eens even goed de tijd voor om zich even op te frissen. De zaal ging op zwart en mensen gingen echt compleet uit hun dak. Een kabaal, niet te geloven. Ik zou gisteren voor het eerst een paar filmpjes schieten met mijn gloednieuwe camera en ik wilde per se alle praatjes er op hebben staan. Dus ik dacht, ik start met filmen bij de laatste tonen van Father Figure dan mis ik in ieder geval het begin van het praatje niet. Ik had maar 16 minuten dus je kunt je voorstellen dat ik in eerste instantie helemáál niet blij was dat ik een paar minuten met applaus, gegil en gestamp aan het opnemen was. Maar nu vind ik het natuurlijk een prachtig aandenken aan een onvergetelijke avond.
[Op 0.14 van mijn opname klinken de laatste tonen van Father Figure. Op 1.30 (!) krijgt hij eindelijk de kans om iets te zeggen. ]
"Good evening Belfast. How you’re doing tonight. Ready for a party ? Ok, I just want to say a few things before we get started. Firstly, I don’t know how many of you know this but this is actually the very last night of our tour. By pure coincidence we started rehearsals on the 4 th of August last year and here we are, exactly one year later. So, I know these guys . [wijst naar de band] gonna give everything this night, and I hope they gonna get everything in return. Secondly and far more importantly, I’d just like to to say, really ,from the bottom of my heart for 25 years of support I thank you so, so much(LOL, ik heb net uitgerekend dat ik zo’n 9 keer bedankt ben) Thank you [weer 20 seconden applaus]. You have no idea how much this means to me. It means the world to me. And I know how patiently you’ve waited for this show. I just want to tell you I feel like the luckiest man in the world. "
Ja, en toen kon hij natuurlijk de rest van de avond niets maar dan ook niets meer fout doen!

An easier affair. Aangekondigd met “This is from the 25 album”. Right album, wrong song George!! Waarom hij in vredesnaam niet één keertje Understand heeft gezongen is me een raadsel. Hij moet het nummer na al die keren soundchecken toch door en door gekend hebben. En hij zou er zoveel fans een groot plezier mee gedaan hebben. Maar gisteravond maakte het allemaal niet uit, die Belfastenaren waren opgetogen met elk toon en elk woord dat uit zijn mond kwam!

Na de pauze

Outside Ok, voor de allerlaatste keer dan. Cop Uniform? Hot as f***! En in ander nieuws: de paus schijnt katholiek te zijn.

Spinning the wheel
. Helaas, geen herhaling meer, maar een groot deel van de zaal zette spontaan toch bij de laatste tonen de zwaai zelf in! De lichaamstherapie van Spinning the wheel en Freedom zal ik denk toch het allermeeste missen. En Edge of Heaven. En … ok, who am I kidding, ik ga het allemáál heel erg missen.

Faith. George: straal, straal. Publiek: schreeuw, schreeuw. Geweldig!

Amazing Verdorie, mijn camera weigerde dit filmpje op te slaan. En het was nog wel zo mooi! George: This song I wrote for the man I love. Can we have a cheer for Kenny. (Túúrlijk George, vanavond klappen we overal, echt overal voor!) En toen, ietsje zachter, ik denk niet eens dat iedereen in de zaal het gehoord heeft: Happy Gay Pride! Awww! Kijk nou toch, hij kan ook best subtiel zijn.

I’m your man. De Odyssey is een heel nieuw complex. Maar goed ook, want al dat gestamp, geklap en zingen had een wat aftandser zaaltje misschien niet overleefd. Als altijd een hoogtepunt.

Edge of Heaven. De introductie van EoH liep volkomen uit de hand. Eigenlijk wel te verwachten, want we waren vanaf het begin al niet te houden geweest. En toen de zaal dus weer eventjes op zwart ging barstte het applaus dus weer los. Dit kon je ook écht geen open doekje meer noemen, dit hoorde in een heel andere categorie thuis. Het publiek legde het hele concert gewoon een paar minuten stil. En ik had ook nog nooit Ole, Ole gehoord midden in een show van George, wél vlak voor de toegiften en tussen de toegiften door.
Ik herinner me dat vooral nog van 2 november en dat het me toen kippenvel bezorgde. Dit? Was 2 november tot de 10e macht, werkelijk waar. En George maar genieten en genieten. Zelfs op mijn kleine cameraatje spat die stralende lach gewoon van het scherm. Heerlijk, heerlijk.

[Applaus, applaus] Listen people. [20 seconden applaus] Oh, we certainly picked the right place to finish this tour. Respect!!.  30 seconden applaus, daarna 30 seconden ole, ole George: straal, straal.

I swear to God I’ve never heard a crowd like this. Never! [Applaus, Gegil] Save your voices, save your voices, because I’ve something I want you to do for me.This next song was written in 1986. [Groot applaus], (Ik zei toch al dat we overál voor klapten gisteravond. Wie raakt er nou in extase van een jáártal. Mary  zegt net: misschien omdat het zowaar het juiste jaartal was?. And for this song I’d really appreciate it if you would help me out. George gaat over op de introductie van Edge of Heaveni.
Careless Whisper Publiek: Time can never meeeeend! George: straal, straal.
Na CW zei hij nog: "Thank you for making the last show something special Thank you."
En George huppelt het podium af, valt nog bijna op zijn snufferd bij het afstapje van zijn LCD stage omdat hij over zijn eigen schoenen struikelt maar herstelt zich uiterst charmant.

Speech vlak Voor Freedom:
Thank you, thank you, thank you. So, I’d like you just for a moment to indulge me as it is the last, the last of 80 shows. I’ve got a few thank-you’s to say I hope you uh don’t mind me taking the time so say them. Firstly, I’d like to say there are 200 people on this tour, those people have worked solidly for the last year to bring you this show and , and uh I’d like to thank them and tell them that I thank them with all my heart.

And I’d like you to give them, [zucht]I’d like you to give them [stopt even, om het beter te formuleren] Think about this. This is a year right, this is a year! This is the first credit they’ve had. (Ha, aan wie ligt dat George?) Could you please make a noise for my crew [George twirlt heel charmant, maar wel héél meisjeachtig in het rond, lol]
Publiek: applaus, applaus. George: doet zijn “kom maar gebaar” dat hij altijd doet als hij zijn band bedankt. Publiek: nog meer gegil en applaus. Every last one of them

Next up I’d like to thank those fans and they know who they are- I like to thank those fans who’ve made it to every show.
And last but not least. After a year I’d like you to, to make an extra special noise, right, make some Bélfast noise, for my band! Come on you people, for my band !

Opvallend: Kenny werd niet bedankt. Maar die had natuurlijk zijn cheer al gehad, lol.

Na Freedom bedankt hij nogmaals.
Een laatste zwaai en weg is hij. De voluptueuze zangeres rechts deed voor de laatste kaar haar fameuze ad-libs op Freedom. (Ik kan me niet anders voorstellen dan dat ze haar vak in het plaatselijke kerkkoor geleerd heeft, lol). En toen was het dus echt helemaal over.

THANKS GEORGE!!

No comments:

Post a Comment